Pierzchnica

W dniu 19.06.1811 r. hr. Stanisław Tarnowski, właściciel dóbr wielkiego klucza Maleszowskiego, w skład którego wchodziła m.in. wieś Piotrkowice 1 , otrzymał "rezolucją Świetnej Podprefektury, którą osada Piotrkowice w miasteczko ma być przemieniona, a to na mocy reskryptu J. W. Ministra Spraw Wewnętrznych de datta 19 maja..." 2 . Hrabia Tarnowski z oburzeniem zaprotestował przeciwko tej decyzji Świetnej Podprefektury powiatu Szydłów, naruszającej "...prawa jego własności i zachowując kroki potrzebne do poszukiwania w tej mierze sprawiedliwości, zniewolony egzekucją - jak pisał - która mimo nieprzerachowanych już ciężarów nowy krok przyniosła... w celu przedstawienia burmistrza, widząc, że osada ta nigdy nie będąc jako miasteczko urządzona, nie zawiera w mieszkańcach żadnego, któren by mógł urząd ten mógł zastąpić, widzi się będąc przymuszonym sam siebie podać..." 3 , dopóki sprawiedliwości nie dojdzie. Spór trwał długo, zaczął się bowiem za czasów Księstwa W

W 1861 roku, po krwawym stłumieniu manifestacji patriotycznych przez Rosjan, Kościół Katolicki ogłosił Żałobę Narodową. Znaczenie żałoby w społeczeństwie polskim wydatnie wzrosło po upadku Powstania Styczniowego 1863/64 r. Wobec ścisłego zakazu stosowania jakichkolwiek symboli nawiązujących do suwerennej Polski, żałoba miała swój odrębny symbol. W skład znaku wchodziły: krzyż, kotwica i serce. Symbolizują one hasła: wiara , nadzieja i miłość . I właśnie z tym znakiem wiąże się moje odkrycie w pierzchnickiej świątyni - kościele pw. św. Małgorzaty. Otóż okazuje się, że zarówno ołtarz główny, jak i oba ołtarze boczne zawierają u podstaw symbolikę Maryjną z wplecionymi symbolami krzyża, kotwicy i serca. Wszystkie trzy ołtarze powstały na przełomie XIX i XX wieku i śmiało można postawić tezę, że umieszczenie na nich takiej właśnie symboliki było jedną z form szczególnej dbałości fundatorów i Kościoła o tożsamość narodową Polaków w okresie zaborów.  Prawy ołtarz boczny Lewy o