Równo 300 lat temu urodził się ...



Władał Pierzchnicą, uporządkował funkcjonowanie tego miasta, ufundował kościół parafialny p.w. św. Małgorzaty.

Maciej Sołtyk, herbu Sołtyk (ur. 1718, zm. 1802) – wojewoda sandomierski od 1774 roku, kasztelan sandomierski w latach 1761-1774, podkomorzy sandomierski w latach 1757-1761, konsyliarz Rady Nieustającej w 1775 roku, duktor województwa sandomierskiego w 1764 roku. Syn kasztelana sandomierskiego Michała Aleksandra Sołtyka i Józefy z Makowieckich h. Pomian, brat miecznika sandomierskiego Józefa i kasztelana wiślickiego Tomasza. 

Był trzykrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa z Anną Karską h. Jastrzębiec urodził się syn Józef, późniejszy kanonik płocki. Z drugiego małżeństwa z Anną Dembińską h. Rawicz urodziły się córki Katarzyna i Urszula. Trzecią żoną była Koczowska h. Jastrzębiec, która zmarła bezpotomnie. 
Od 1737 w wojsku I Rzeczypospolitej. W 1750 mianowany pułkownikiem regimentu konnego województw krakowskiego i sandomierskiego. W 1752 uzyskał patent generała-majora, w 1756 generała-lejtnanta. W latach 1750, 1760 i 1762 wybierany posłem na Sejm z województwa sandomierskiego. W 1764 roku był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa sandomierskiego. W 1764 roku został wyznaczony senatorem rezydentem. Na Sejmie Rozbiorowym 1773-1775 został wybrany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego do Rady Nieustającej. Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku. W 1780 roku został wyznaczony przez sejm na sędziego sejmowego z senatu na pierwszą kadencję przypadająca na 1 lutego 1781 roku. 




Niektóre źródła podają, że jako wojewoda sandomierski był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego, jednak Volumina Legum T. IX (Kraków 1889) nie wymienia Macieja Sołtyka pośród wojewodów, którzy złożyli akces do konfederacji generalnej. W 1790 roku był członkiem Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej dla powiatów sandomierskiego i wiślickiego województwa sandomierskiego.

 Zaczerpnięte ze Słownika biograficznego Pierzchnicy i okolic - planowane wydanie II półrocze 2018 r.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Urywki z historii szkoły w Szczecnie

Obraz
     Budynek szkoły po II wojnie światowej          Po upadku Powstania Styczniowego 1863/64 nastąpił znaczący przyrost ilości nowo powstających szkół tzw. elementarnych na terenie Królestwa Polskiego. Na lata 1865-1867 przypada masowe otwieranie nowych szkół. Właśnie w 1867 r. powstała szkoła w Szczecnie .[1]  Szkoły elementarne, zwłaszcza wiejskie były przez całą drugą połowę XIX wieku prawie całkowicie utrzymywane przez ludność miejscową. W związku jednak z nasilającą się akcją rusyfikacyjną mieszkańcy nie byli zainteresowani utrzymywaniem szkół, w których nauczano w języku obcym. Dopiero  począwszy   od 1899 roku większość szkół otrzymywało niewielką dotację ze strony skarbu państwa. Roczny budżet szkoły wiejskiej, takiej jak w Szczecnie, nie przekraczał 315 rubli.      Źródła z drugiej połowy XIX wieku i początku XX wieku są bardzo ubogie. Brak dokładnych danych nie pozwala na pełne odtworzenie nazwisk kadry nauczycielskiej. Wiadomo natomiast, że w latach siedemdziesiątych XIX stu
Czytaj więcej

Czarna - wieś z dwóch parafii... Drugni i Pierzchnicy

Obraz
Ruiny zabudowań drewnianych w Czarnej - 2018 r. Mniej więcej do połowy wieku XIX wieś Czarna była własnością prywatną i do tego okresu podlegała parafii Drugnia. Zmiana właściwości parafii nastąpiła najprawdopodobniej w drugiej połowie XIX wieku. Pod koniec tegoż  wieku   miejscowość została określona w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego jako: osada w powiecie kieleckim w gminie Szczecno, parafii Pierzchnica. Wieś Czarna leżała wówczas w obrębie województwa sandomierskiego, a sąsiednie Ujny już w województwie krakowskim. Tu przebiegała granica między tymi województwami. W grudniu 1863 r. miała tu miejsce potyczka Powstania Styczniowego: 18.12.63. Czarna , S. ob. opatowski; 13 km . płn.-zch. od Rakowa. (Cisów). Załatwiwszy się z powstańcami pod Bodziechowem udał się Czengiery  z rannymi do Radomia, a Bentkowskiemu i Suchoninowi polecił posunąć się z Opatowa przez Łagów i Pierzchnię. [Pierzchnicę - przyp. autora] W czasie marszu Bentkowski dowiedziawszy się że w
Czytaj więcej

Zapomniana bitwa pod Włoszczowicami - 21.01.1864 r.

Obraz
                 2. Włoszczowice. Działo się w wsi Piotrkowicach dnia dwudziestego trzeciego Stycznia tysiąc ośmset sześćdziesiątego czwartego roku o godzinie ósmej rano stawili się Julian Mazaraki lat dwadzieścia sześć i January (?) Pawluszek (?) lat czterdzieści liczący obydwa w Włoszczowicach zamieszkali i oświadczyli że w dniu dwudziestym pierwszym Stycznia bieżącego roku o godzinie trzeciej po południu zabitym został w bitwie z Kozakami pod Włoszczowicami Węgier Erdegi mający około lat dwudziestu czterech. Po przekonaniu się naocznie o zejściu Erdegiego.   Akt ten stawającym przeczytany i przez Nas tylko podpisany wraz z jednym świadkiem, bo drugi pisać nieumie.               X. Wincenty Dobrzański Pleban utrzymujący Akta Stanu Cywilnego.             Na ten  wpis pochodzący z księgi zgonów w Parafii Piotrkowice natknąłem się szukając śladów bitwy pod Strojnowem właśnie w Piotrkowicach, gdzie funkcjonował w okresie Powstania szpital. Zawarta jest tu informacja o śmierci Węg
Czytaj więcej