Dzieła gdańskiego złotnika w Pierzchnicy.




HIERONYMUS HOLL II (19 X 1654 Gdańsk – 25 X 1732 Gdańsk), złotnik. Zapewne syn złotnika Hieronymusa Holla I, brat Johanna Gottfrieda Holla. Zawodu uczył się w warsztacie ojca. Pracę mistrzowską wykonał u Christiana Haasego w 1688 roku. 9 III 1690 otrzymał obywatelstwo Gdańska. Do 1703 pracował w warsztacie wdowy po Hieronymusie Hollu I. Samodzielną pracę rozpoczął zapewne dopiero w 1703 (w 1705 zapisał pierwszego ucznia, Daniela Hurlitza).

Funkcję kompana (podstarszego) gdańskiego cechu złotników pełnił w latach 1709 i 1717, starszego cechu – w 1710, 1711 i 1718. Od 1707 terminował u niego Carel Klem (Carl Kläm), od 1711 Gottfried Bauer (11 XI 1674 – 11 III 1726), w tym samym roku pracę mistrzowską wykonał u niego Gottlieb Unger. Był ojcem dwóch synów – Nathanaela i Hieronymusa – w 1711 roku zapisanych na naukę w warsztacie ojca. Obaj naukę zawodu zakończyli dyplomem, podobnie jak Daniel Hurlitz, zapisany w 1711 Andres Wilde, Johann Gottfried Lambrecht (1716),Christoph Hecker (1722), Gottfried Sack (1724), George Walter (1730) oraz Johann Lehnert (1732). Nie ukończył nauki Johann Gottlieb Weber (1725), zapisany w 1720 roku David Heinrich Meßerschmiedt zmienił zainteresowania i został cyrulikiem. Wdowa po nim prowadziła warsztat jeszcze w roku 1735, a być może dłużej, do czasu usamodzielnienia syna.
Używał przejętego od ojca znaku warsztatowego w formie wiązanego monogramu HOL w polu prostokątnym o zaokrąglonych bokach. 





Z jego dorobku zachowały się argenteria sakralne: kielich (Pierzchnica), łódka na kadzidło (Zamek Królewski na Wawelu), plakieta wotywna (Nowa Cerkiew), oraz świeckie, między innymi kubki (Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie, Ermitaż w Petersburgu), waza (Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie), świeczniki (Muzeum Narodowe w Warszawie, Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie, Zamek Królewski na Wawelu), a także kilkanaście kufli ze scenami biblijnymi, mitologicznymi i alegorycznymi (Muzeum Narodowe w Warszawie, Zamek Królewski na Wawelu, Kunstgewerbemuseum w Berlinie, Obwodowe Muzeum Historyczne im. W.W. Tarnowskiego w Czernihowie).



W kościele pw. św. Małgorzaty w Pierzchnicy znajdują się srebrny kielich komunijny, datowany na lata 1689-1699 r. oraz srebrna, częściowo złocona patena,  wykonana około 1700 r. Na obu tych precjozach został ponadto wyryty herb Zadora, uzupełniony dodatkowo na kielichu datą 1729. 

Herbem Zadora pieczętowali się członkowie rodziny Lanckorońskich - ówcześni właściciele Kurozwęk, których dobra obejmowały również klucz szydłowski, w tym Pierzchnicę. Wynika z tego, że precjoza wykonane przez Holla Hieronymusa II były wyposażeniem starego drewnianego kościoła parafialnego w Pierzchnicy. Wyobrażenie tego kościoła przedstawił pan Roman Mirowski, autor kilku publikacji m.in. nt Pierzchnicy. Obecny kościół został wzniesiony na początku XIX wieku staraniem jednego z następnych właścicieli Kurozwęk i klucza szydłowskiego - Macieja Sołtyka.
http://romanmirowski.org/pierzchnica/




 Napisano na podstawie Encyklopedii Gdańskiej.

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Urywki z historii szkoły w Szczecnie

Obraz
     Budynek szkoły po II wojnie światowej          Po upadku Powstania Styczniowego 1863/64 nastąpił znaczący przyrost ilości nowo powstających szkół tzw. elementarnych na terenie Królestwa Polskiego. Na lata 1865-1867 przypada masowe otwieranie nowych szkół. Właśnie w 1867 r. powstała szkoła w Szczecnie .[1]  Szkoły elementarne, zwłaszcza wiejskie były przez całą drugą połowę XIX wieku prawie całkowicie utrzymywane przez ludność miejscową. W związku jednak z nasilającą się akcją rusyfikacyjną mieszkańcy nie byli zainteresowani utrzymywaniem szkół, w których nauczano w języku obcym. Dopiero  począwszy   od 1899 roku większość szkół otrzymywało niewielką dotację ze strony skarbu państwa. Roczny budżet szkoły wiejskiej, takiej jak w Szczecnie, nie przekraczał 315 rubli.      Źródła z drugiej połowy XIX wieku i początku XX wieku są bardzo ubogie. Brak dokładnych danych nie pozwala na pełne odtworzenie nazwisk kadry nauczycielskiej. Wiadomo natomiast, że w latach siedemdziesiątych XIX stu
Czytaj więcej

Czarna - wieś z dwóch parafii... Drugni i Pierzchnicy

Obraz
Ruiny zabudowań drewnianych w Czarnej - 2018 r. Mniej więcej do połowy wieku XIX wieś Czarna była własnością prywatną i do tego okresu podlegała parafii Drugnia. Zmiana właściwości parafii nastąpiła najprawdopodobniej w drugiej połowie XIX wieku. Pod koniec tegoż  wieku   miejscowość została określona w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego jako: osada w powiecie kieleckim w gminie Szczecno, parafii Pierzchnica. Wieś Czarna leżała wówczas w obrębie województwa sandomierskiego, a sąsiednie Ujny już w województwie krakowskim. Tu przebiegała granica między tymi województwami. W grudniu 1863 r. miała tu miejsce potyczka Powstania Styczniowego: 18.12.63. Czarna , S. ob. opatowski; 13 km . płn.-zch. od Rakowa. (Cisów). Załatwiwszy się z powstańcami pod Bodziechowem udał się Czengiery  z rannymi do Radomia, a Bentkowskiemu i Suchoninowi polecił posunąć się z Opatowa przez Łagów i Pierzchnię. [Pierzchnicę - przyp. autora] W czasie marszu Bentkowski dowiedziawszy się że w
Czytaj więcej

Zapomniana bitwa pod Włoszczowicami - 21.01.1864 r.

Obraz
                 2. Włoszczowice. Działo się w wsi Piotrkowicach dnia dwudziestego trzeciego Stycznia tysiąc ośmset sześćdziesiątego czwartego roku o godzinie ósmej rano stawili się Julian Mazaraki lat dwadzieścia sześć i January (?) Pawluszek (?) lat czterdzieści liczący obydwa w Włoszczowicach zamieszkali i oświadczyli że w dniu dwudziestym pierwszym Stycznia bieżącego roku o godzinie trzeciej po południu zabitym został w bitwie z Kozakami pod Włoszczowicami Węgier Erdegi mający około lat dwudziestu czterech. Po przekonaniu się naocznie o zejściu Erdegiego.   Akt ten stawającym przeczytany i przez Nas tylko podpisany wraz z jednym świadkiem, bo drugi pisać nieumie.               X. Wincenty Dobrzański Pleban utrzymujący Akta Stanu Cywilnego.             Na ten  wpis pochodzący z księgi zgonów w Parafii Piotrkowice natknąłem się szukając śladów bitwy pod Strojnowem właśnie w Piotrkowicach, gdzie funkcjonował w okresie Powstania szpital. Zawarta jest tu informacja o śmierci Węg
Czytaj więcej