Od kowala do Hubala

 


Jan Lubieniecki (ur. w 1845 r. w Borkowie, zm. 12 listopada 1934 r. w Kielcach) - Powstaniec Styczniowy.
    Był synem Grzegorza i Józefy z Niewiadomskich. Ojciec był kowalem i prowadził gospodarstwo rolne w Kaczynie. W okresie Powstania Styczniowego – jak sam podawał w stosownej ankiecie – brał czynny udział w wielu potyczkach. Ranny w bitwie pod Małogoszczem trafił do szpitala. Został aresztowany i osadzony w więzieniu w Chęcinach. Stąd został przeniesiony do więzienia w Kielcach, gdzie przetrzymywany był w okresie od 25 listopada 1864 r. do 22 czerwca 1865 r. Po zatwierdzeniu się wyroku sądowego został zesłany na Syberię, gdzie spędził 5 lat i powrócił do kraju.
    Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, podobnie jak inni weterani, został poddany weryfikacji, po której otrzymał stopień honorowy ppor. weterana i został wprowadzony do IMIENNEGO WYKAZU WETERANÓW POWSTAŃ NARODOWYCH 1831, 1848 i 1863 ROKU.
    W 1930 r. został odznaczony Medalem Niepodległości. Mieszkał w Kielcach przy ul. Dalekiej 6. 12 stycznia 1933 r. w szpitalu św. Aleksandra w Kielcach, w wieku 62 lat, zmarła jego żona Józefa z Cieślików Lubieniecka. Pod koniec tego samego roku, 26 grudnia, 88-letni Jan Lubieniecki zawarł powtórnie związek małżeński z wdową Stefanią Kowalską z Szymczyków w kościele św. Wojciecha w Kielcach.
    Jan Lubieniecki zmarł 12 listopada 1934 r. i został pochowany na kieleckim Cmentarzu Wojskowym opodal „śmigła” – grobu lotników. Po II wojnie światowej, gdy urządzano na tym cmentarzu kwatery poległych we wrześniu 1939 roku, jego grób został „wchłonięty” przez zbiorową mogiłę żołnierską i miejsce jego pochówku pozostało nieoznaczone.

Źródło: Wikipedia

***********************************************************************************
    Informacje zawarte w Wikipedii udało się rozszerzyć o kolejne ważne dane:
1. Jan Lubieniecki urodził się w Kaczynie, a nie w Borkowie, jak do tej pory uważano.




2. Z dokumentów związanych z nadaniem Krzyża Niepodległości z mieczami (dokumenty dostępne w CAW) dowiadujemy się, że pracował w fabryce oraz, że był... fryzjerem!




3. Jan Lubieniecki potwierdził udział w insurekcji z 1863 r. innego Powstańca, Ludwika Jurkowskiego. Poniższy skan jest zaczerpnięty ze strony: www.jura-pilica.com


4. Dzięki uprzejmości potomków Jana Lubienieckiego udostępniamy fotografię z pogrzebu Powstańca w 1934 roku. Widać na niej, że J. Lubieniecki został awansowany do stopnia "pełnego" porucznika. Mogło to się stać w 1933 r., w 70-tą rocznicę wybuchu Powstania. (to nasza hipoteza)


***********************************************************************************

    Ciekawostkę stanowią związki rodziny Jana Lubienieckiego z innym Powstańcem 1863 roku, Włodzimierzem hrabią Lubienieckim. Jak możemy przeczytać na utworzonej przez śp. Jerzego Kowalczyka stronie internetowej: www.powstanie1863.zsi.kielce.pl:

W odczuciu żyjącej rodziny Jana Lubienieckiego, pomiędzy Janem a Włodzimierzem Lubienieckim były związki rodzinne (obecnie bliżej nieokreślone).

    Potomkowie Jana Lubienieckiego nadal kultywują pamięć przekazaną im przez przodków; co roku na mogile Włodzimierza hrabiego Lubienieckiego są zapalane znicze, a w rodzinie ciągle żywa jest pamięć słów pradziadka Jana o powiązaniach familijnych miedzy oboma Powstańcami. Obaj też spoczęli na Cmentarzu Starym w Kielcach, Włodzimierz w 1912 roku, a Jan w roku 1934.

Mogiła Włodzimierza hrabiego Lubienieckiego
Cmentarz Stary Kielce



    Włodzimierz hrabia Lubieniecki urodził się w 1844 r. w Balicach (obecnie gm. Gnojno w woj. świętokrzyskim). Był dziadkiem majora Henryka Dobrzańskiego ps. Hubal.

mjr Henryk Dobrzański "Hubal"




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Klęska strojnowska - przegrana potyczka Powstania Styczniowego

Obraz
Pomnik  "Gloria Victis" na pierzchnickim cmentarzu. Mogiła powstańcza. 24 listopada 1863 r. - niespełna trzy tygodnie po Bitwie pod Strojnowem (4 listopada 1863 r.) wojska powstańcze starły się powtórnie w Strojnowie z rosyjskimi wojskami. Tym razem doszło do masakry powstańców wskutek błędów popełnionych przez polskiego dowódcę. 24.11.1863. Strojnów , Kr., ob. stopnicki; 7 km . płn.-wsch. od Chmielnika. (Łagów). Rzepecki , któremu Chmieliński, udając się w góry Świętokrzyskie, zdał dowództwo nad pozostawionym oddziałkiem jazdy, po dwóch tygodniach, gnany ciągle przez moskali, otrzymał wezwanie stawienia się na oznaczony dzień do głównej kwatery w Bałtowie. Dążąc w tę stronę, w Strojnowie rozbity został zupełnie przez Zagrjażskego, straciwszy 20 ludzi. Garstkę tylko, 11 ludzi, doprowadził oficer Krzywda dnia 25.11. do Chmielińskiego, który z Bosakiem stał w Piórkowie już na czele 300 jazdy, z której 2 szwadrony należały do oddziału Rudowskiego, a 100 koni, dowo...
Czytaj więcej

Urywki z historii szkoły w Szczecnie

Obraz
     Budynek szkoły po II wojnie światowej          Po upadku Powstania Styczniowego 1863/64 nastąpił znaczący przyrost ilości nowo powstających szkół tzw. elementarnych na terenie Królestwa Polskiego. Na lata 1865-1867 przypada masowe otwieranie nowych szkół. Właśnie w 1867 r. powstała szkoła w Szczecnie .[1]  Szkoły elementarne, zwłaszcza wiejskie były przez całą drugą połowę XIX wieku prawie całkowicie utrzymywane przez ludność miejscową. W związku jednak z nasilającą się akcją rusyfikacyjną mieszkańcy nie byli zainteresowani utrzymywaniem szkół, w których nauczano w języku obcym. Dopiero  począwszy   od 1899 roku większość szkół otrzymywało niewielką dotację ze strony skarbu państwa. Roczny budżet szkoły wiejskiej, takiej jak w Szczecnie, nie przekraczał 315 rubli.      Źródła z drugiej połowy XIX wieku i początku XX wieku są bardzo ubogie. Brak dokładnych danych nie pozwala na pełne odtworzenie nazwisk kadry...
Czytaj więcej

Czarna - wieś z dwóch parafii... Drugni i Pierzchnicy

Obraz
Ruiny zabudowań drewnianych w Czarnej - 2018 r. Mniej więcej do połowy wieku XIX wieś Czarna była własnością prywatną i do tego okresu podlegała parafii Drugnia. Zmiana właściwości parafii nastąpiła najprawdopodobniej w drugiej połowie XIX wieku. Pod koniec tegoż  wieku   miejscowość została określona w Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego jako: osada w powiecie kieleckim w gminie Szczecno, parafii Pierzchnica. Wieś Czarna leżała wówczas w obrębie województwa sandomierskiego, a sąsiednie Ujny już w województwie krakowskim. Tu przebiegała granica między tymi województwami. W grudniu 1863 r. miała tu miejsce potyczka Powstania Styczniowego: 18.12.63. Czarna , S. ob. opatowski; 13 km . płn.-zch. od Rakowa. (Cisów). Załatwiwszy się z powstańcami pod Bodziechowem udał się Czengiery  z rannymi do Radomia, a Bentkowskiemu i Suchoninowi polecił posunąć się z Opatowa przez Łagów i Pierzchnię. [Pierzchnicę - przyp. autora] W czasie marszu Bentkowsk...
Czytaj więcej